Vraag
Pia vraagt ons om een stoel te maken over het leven van haar overleden partner Gerlach. Basis is de Montis Charly fauteuil uit zijn werkkamer, die Gerlach van zijn vader heeft georven. De stoel moet een sfeer gaan ademen van natuur en bos, een zekere zwaarte en ruigte, bergen en vergezichten.

Voorwerpen fotograferen
Samen fotograferen we voorwerpen die Pia herinneren aan Gerlach: zijn stenen- en fossielenverzameling, specifieke bloemen en dieren met een herinnering, zijn fietstas, kompas, de gedroogde zonnebloem die al jaren in de serre ligt, de pizza-oven, lampen die hij zelf heeft gemaakt, een potje met zijn honing, kunstobjecten die ze kregen of kochten bij bijzondere gelegenheden, en meer.

Ontwerp
Voor het ontwerp maken we langs de onderrand van de stoel een stevig fundament van de stenen. Op de armleuningen groeit een abstract groen bos, met een lichtje op donkere plekken. Op de zit leidt het kompas via een pad naar de bergen op de rug, waar Edelweiss bloeit. Bovenaan de rug schijnen kristallen en lampjes als sterren aan de hemel. Op de achterrug een lange rijzige gestalte van kandelaars en een knipoog van de pizza-oven.

Stoel
Alle versleten delen van het binnenwerk van de stoel worden grondig vernieuwd en verstevigd.

Stofferen
Om het ontwerp te printen kiezen we een stevige katoenen canvas die past bij Gerlach en de robuuste stoel. De patroondelen worden vakkundig in elkaar gezet en over de stoel getrokken, en tot slot voorzien van het label De Stoel van je Leven.

Resultaat
Pia schrijft: 'Het ís Gerlach, deze stoel, met z’n onverwoestbaar ogende stenige basis, het rustgevende groen met onverwacht lieflijke details en de belofte van oneindige mogelijkheden die de bergen uitstralen. Inzoomend op de fragmenten is ieder stukje stoel een trigger voor een verhaal. Herinneringen aan hem en ons leven samen, die aan de hand van de foto’s die in ons huis/tuin werden gemaakt, heel treffend zijn verbeeld in het ontwerp dat Astrid en Mattanja maakten. Hoewel de stoel prima zit, zit ik meestal er tegenover op de bank, zodat ik er naar kan kijken.'